Детали за лекот

• Почетна доза на tacrolimus е 0,20 – 0,30 mg/kg/ден, која се зема еднаш дневно, наутро; лекот треба да почне да се зема во текот на 24 часа по завршување на операцијата;
• Дозата на tacrolimus се намалува во периодот по трансплантацијата. Во некои случаи, може да се прекине со комбинираната имуносупресивна терапија и да се продолжи терапијата само со tacrolimus.

• Почетна доза на tacrolimus е 0,10 – 0,20 mg/kg/ден, која се зема еднаш дневно, наутро; лекот треба да почне да се зема во текот на 12-18 часа по завршување на операцијата;
• Дозата на tacrolimus се намалува во периодот по трансплантацијата. Во некои случаи, може да се прекине со комбинираната имуносупресивна терапија и да се продолжи терапијата само со tacrolimus.

• Различни орални формулации на tacrolimus не треба да се заменуваат без клинички надзор; невнимателна, ненамерна или замена без надзор помеѓу различни орални формулации на tacrolimus со различни карактеристики на ослободување може да резултира со отфрлање на графтот или со потенцирање на несаканите ефекти, како што се намалена или зголемена имуносупресија поради клинички значајните разлики во системската експозиција кон tacrolimus.

• Терапијата со tacrolimus треба да се започне откако ќе се одреди концентрацијата на циклоспорин во крвта и откако ќе се одреди општата состојба на пациентот;
• Доколку е поголема концентрацијата на циклоспорин во крвта, земањето на tacrolimus треба да се одложи. Терапијата со tacrolimus се започнува 12-14 часа откако ќе се прекине со примена на циклоспорин.

• Се применуваат поголеми дози на tacrolimus, дополнителна кортикостероидна терапија, како и краткотрајна примена на моно- или поликлонални антитела.

• При премин од други имуносупресиви кон tacrolimus, кој се зема еднаш дневно, терапијата треба да започне со почетна орална доза која се препорачува при трансплантација на бубрег и црн дроб, односно во профилакса на отфрлање на трансплантатот.

• Кај возрасни пациенти кои преминале на tacrolimus, треба да се даде почетна орална доза од 0,15 mg/kg/ден, еднаш дневно, наутро.

• Кај пациенти кај кои е извршена трансплантација на бели дробови се администрира почетна доза на tacrolimus од 0,10 – 0,15 mg/kg/ден;
• Кај пациенти кај кои е извршена трансплантација на панкреас се администрира почетна доза на tacrolimus од 0,2 mg/kg/ден;
• Кај пациенти кај кои е извршена трансплантација на црева се администрира почетна доза на tacrolimus од 0,3 mg/kg/ден.

• Не се препорачува истовремена употреба на tacrolimus со лекови како што се:

Антифунгални агенси (кетоконазол, итраконазол, посаконазол, вориконазол)

Макролидни антибиотици (телитромицин, тролеандомицин, кларитромицин, јосамицин, еритромицин)

Инхибитори на ХИВ-протеаза (ритонавир, нелфинавир, саквинавир)

Инхибитори на HCV-протеаза (телапревир, боцепревир, комбинација на омбитасвир и паритапревир со ритонавир, со или без дасабувир)

Нефазодон

Кобицистат

Инхибитори на киназа (иделалисиб, церитиниб)

бидејќи истовремена употреба на tacrolimus со инхибитори на CYP3A4 може да резултира со зголемување на оралната биорасположливост на tacrolimus и зголемување на неговата концентрација во плазмата, а како последица на тоа ќе дојде до потенцирање на сериозните несакани ефекти (на пр. нефротоксичност, невротоксичност, продолжување на QT-интервалот). Може да дојде и до брзо или ненадејно зголемување на нивото на tacrolimus уште во првите 1-3 дена по истовремената администрација и покрај итното намалување на дозата на tacrolimus.

• Не се препорачува истовремена употреба на tacrolimus со лекови како што се:

Антифунгални агенси (флуконазол, исавуконазол, клотримазол, миконазол)

Макролидни антибиотици (азитромицин)

Блокатори на калциумови канали (нифедипин, никардипин, дилтиазем, верапамил)

Амиодарон

Даназол

Етиниланопразол

Лансопразол

Омепразол

HCV-антивирусни агенси (елбасвир / гразопревир и глецапревир / пибренстасвир)

CMV-антивирусни агенси (летермовир)

Инхибитори на тирозин киназа (нилотиниб, кризотиниб, иматиниб)

Хербални лекови кои содржат екстракт од Schisandra sphenanthera

бидејќи истовремената употреба на tacrolimus со овие лекови може да резултира со зголемување на концентрацијата на tacrolimus во плазмата и зголемување на ризикот од појава на сериозни несакани ефекти (на пр. невротоксичност, нефротоксичност, продолжување на QT-интервалот)

• Не се препорачува истовремена употреба на tacrolimus со лекови како што се:

Рифампицин

Фенитоин

Карбамазепин

Апалутамид / ензалутамид

Митотан или кантарион (Hypericum perforatum)

бидејќи истовремената употреба на tacrolimus со силни индуктори на CYP3A4 може да резултира со намалување на концентрацијата на tacrolimus во плазмата и зголемување на ризикот од отфрлање. 

• Не се препорачува истовремена употреба на tacrolimus со лекови како што се:

Метамизол

Фенобарбитал

Изониазид

Рифабутин

Ефавиренз

Етравирин

Невирапин

бидејќи истовремената употреба на tacrolimus со умерени индуктори на CYP3A4 може да резултира со намалување на концентрацијата на tacrolimus во плазмата и зголемување на ризикот од отфрлање.

• Не се препорачува истовремена употреба на tacrolimus со лекови како што се:

НСАИЛи

Орални антикоагуланси

Орални антидијабетици

бидејќи истовремената употреба на tacrolimus со овие лекови може да резултира со истиснување на tacrolimus од врзивните места на плазма-протеините, со што ќе дојде до зголемување на концентрацијата на tacrolimus во плазмата.

• Не се препорачува истовремена употреба на tacrolimus со лекови како што се:

Метоклопрамид

Циметидин

Магнезиум-алуминиум хидроксид

бидејќи истовремената употреба на tacrolimus со прокинетички агенси може да резултира со зголемување на концентрацијата на tacrolimus во плазмата и зголемување на ризикот од појава на сериозни несакани ефекти (на пр. нефротоксичност, невротоксичност, продолжување на QT-интервалот).

• Истовремената употреба на tacrolimus со кортикостероиди може да резултира со намалување на концентрацијата на tacrolimus во плазмата и зголемување на ризикот од отфрлање. 

• Истовремената употреба на tacrolimus со преднизолон или метилпреднизолон аплицирани во високи дози може да влијае врз нивото на tacrolimus во плазмата (да го зголеми или да го намали).

• Истовремената употреба на tacrolimus со антивирусна терапија со директно дејство може да резултира со намалување на концентрацијата на tacrolimus во крвта.

• Не се препорачува истовремена употреба на tacrolimus со лекови како што се:

Амилорид

Триамтерен

Спиронолактон 

бидејќи истовремената употреба на tacrolimus со калиум или диуретици кои штедат калиум може да резултира со потенцирање на хиперкалиемијата поврзана со tacrolimus или да ја потенцира постоечката хиперкалиемија.

• Истовремената употреба на tacrolimus со циклоспорин може да резултира со зголемување на концентрацијата на tacrolimus во плазмата, а може да дојде и до појава на синергистички / адитивни нефротоксични ефекти.

• Не се препорачува истовремена употреба на tacrolimus со лекови како што се:

Аминогликозиди

Инхибитори на гираза

Ванкомицин

Триметоприм + сулфаметоксазол

НСАИЛи

Ганцикловир

Ацикловир

Амфотерицин Б

Ибупрофен

Цидофовир

Фоскарнет

бидејќи истовремената употреба на tacrolimus со овие лекови може да резултира со потенцирање на нефротоксичните или невротоксичните ефекти на tacrolimus.

• Истовремената употреба на tacrolimus со овие лекови може да резултира со намалување на концентрацијата на tacrolimus во плазмата и зголемување на ризикот од појава на сериозни несакани ефекти (на пр. нефротоксичност, невротоксичност, продолжување на QT-интервалот). 

• Истовремената употреба на tacrolimus со грејпфрут и/или сок од грејпфрут може да резултира со зголемување на концентрацијата на tacrolimus во крвта и со тоа да се зголеми ризикот од појава на сериозни несакани реакции (на пр. невротоксичност и продолжување на QT-интервалот). 

• Не се препорачува употреба на tacrolimus за време на бременост.

• Не се препорачува употреба на tacrolimus за време на доење.

• Дијабетес мелитус, хипергликемија, хиперкалиемија, несоница, главоболка, тремор, хипертензија, дијареа, гадење, оштетување на бубрезите, отстапување на резултатите од анализите за функцијата на црниот дроб од нормалните вредности.

• Анемија, тромбоцитопенија, леукопенија, наоди од испитување на еритроцити кои отстапуваат од нормалните вредности, леукоцитоза, метаболна ацидоза, електролитни аномалии, хипонатриемија, преоптоварување со течности, хиперурикемија, хипомагнеземија, хипокалиемија, хипокалциемија, намален апетит, хиперхолестеролемија, хиперлипидемија, хипертриглицеридемија, хипофосфатемија, конфузија и дезориентација, депресија, анксиозност, халуцинации, ментални пореметувања, депресија, нарушување на расположението, кошмари, конвулзии поради нарушување на нервниот систем, пореметување на свеста, периферна невропатија, вртоглавица, парестезии и дизестезии, намалена способност за пишување, пореметувања на очите, заматен вид, фотофобија, тинитус, исхемични болести на коронарната артерија, тахикардија, тромбоемболични и исхемични случаи, васкуларни хипотензивни нарушувања, хеморагии, периферно васкуларно заболување, паренхимални белодробни заболувања, диспнеа, плеврален излив, кашлица, фарингитис, назална конгестија и воспаленија, повраќање, абдоминални болки, гастроинтестинални инфламаторни состојби, гастроинтестинално крварење, гастроинтестинална улцерација и перфорација, асцит, стоматитис и улцерации, констипација, диспептични знаци и симптоми, гасови, надуеност, дијареа, нарушувања на жолчниот канал, хепатоцелуларна некроза и хепатитис, холестаза и жолтица, осип, пруритус, алопеција, акни, прекумерно потење, артралгија, болки во грбот, грчеви во мускулите, болка во екстремитетите, ренална инсуфициенција, акутна ренална инсуфициенција, токсична нефропатија, ренална тубуларна некроза, пореметување во мокрењето, олигурија, симптоми на заболување на мочниот меур и симптоми на уретра, фебрилни пореметувања, болка и непријатност, астетични состојби, едем, нарушена перцепција за телесната температура, покачување на серумските нивоа на алкалната фосфатаза, обезност, примарна дисфункција на графтот.

• Коагулопатија, панцитопенија, неутропенија, наоди од испитување на коагулацијата на крвта и крварење кои отстапуваат од нормалните вредности, дехидратација, хипогликемија, хипопротеинемија, хиперфосфатемија, психотично растројство, енцефалопатија, хеморагии на централниот нервен систем, цереброваскуларни случаи, кома, пореметување на говорот и јазикот, парализа и пареза, амнезија, катаракта, хипоакузија, срцева инсуфициенција, вентрикуларна аритмија и срцев удар, суправентрикуларни аритмии, кардиомиопатија, вентрикуларна хипертрофија, палпитации, длабока венска тромбоза на екстремитетите, шок, инфаркт, респираторна инсуфициенција, пореметувања на респираторниот систем, астма, акутен и хроничен панкреатитис, паралитичен илеус, GERD, отежнато празнење на желудникот, дерматитис, фотосензитивност, заболување на зглобовите, хемолитичен уремичен синдром, анурија, дисменореа, крварење од матката, состојби слични на грип, чувство на нервоза, чувство различно од нормалното, мулти-органска дисфункција, чувство на притисок во градите, нарушена терморегулација, зголемување на серумските нивоа на амилазата, отстапување на наодите на ЕКГ од нормалните, отстапување на срцевата фреквенција и пулсот од нормалните вредности, намалена тежина, зголемување на серумските нивоа на лактат дехидрогеназата.

• Тромботична тромбоцитопенична пурпура, хипопротромбинемија, тромботична микроангиопатија, хирсутизам, хипертонија, слепило, глувост, перикардијална ефузија, акутен респираторен дистрес синдром, псевдоциста на панкреас, илеус, вено-оклузивни заболувања на црниот дроб, хепатална артериска тромбоза, токсична епидермална некролиза (Lyell’s syndrome), намалена мобилност, паѓање, чир, стегање во градите, жед.

• Мијастенија, оштетување на слухот, Torsades de Pointes, хепатална инсуфициенција, Stevens-Johnson-ов синдром, нефропатија, хеморагичен циститис, зголемување на масното ткиво, ехокардиограм кој отстапува од нормалните вредности, продолжен QT-интервал.

• Чиста еритроцитна аплазија, агранулоцитоза, хемолитичка анемија, фебрилна неутропенија, синдром на задна реверзибилна енцефалопатија, оптичка невропатија.