Брза конверзија до нормален синус ритам при пароксизомални суправентрикуларни тахикардии, вклучувајќи ги и оние асоцирани со дополнителни заобиколувачки патишта (Wolf-Parkinson-White Syndrome)
Брза конверзија до нормален синус ритам при пароксизомална суправентрикуларна тахикардија кај деца на возраст од 0 – 18 години
Дијагностика на суправентрикуларни тахикардии со широк или тесен комплекс
- Иако adenosine не го конвертира атријалниот флатер, атријалната фибрилација или вентрикуларната тахикардија до синусен ритам, успорувањето на АV-спроведувањето помага во дијагноза на атријалната активност.
Сензибилизација на интра-кавитарни електрофизиолошки испитувања
Adenosine претставува ендоген нуклеозид со периферен вазодилататорен / антиаритмичен ефект. Со негово врзување за сродните аденозински рецептори A1 и A2, adenosine ја намалува кондуктивноста преку атрио-вентрикуларниот јазол, што настанува преку механизам на индукција на ефлукс на калиумови јони и инхибиција на инфлукс на калциумови јони низ јонските канали. Инхибицијата на инфлуксот на калциумовите јони резултира со редукција на активноста на аденилат циклазата, со што настанува релаксација на васкуларната мазна мускулатура, а тоа резултира со олеснување на крвниот проток низ коронарните крвни садови. Администриран интравенски, adenosine го успорува спроведувањето на импулсите преку АV-јазолот; ова дејство може да ги наруши циклусите на повторно надразнување и да обезбеди враќање на нормален синус-ритам кај пациенти со пароксизомална суправентрикуларна тахикардија.
Adenosine растворот за инјектирање е наменет исклучително за болничка употреба, само во присуство на опрема за набљудување и кардио-респираторна реанимација, достапна за непосредна употреба.
Лекот треба да се администрира како брза интравенска болус инјекција, според распоредот на растечката доза. Доколку се даде во облик на I.V. линија, треба да се инјектира што е можно поблизу и да биде проследено со брзо солено испирање. Доколку се администрира преку периферна вена, треба да се користи голема канила.
Возрасни пациенти
- Почетна доза – 3mg adenosine, дадени како брза интравенска болус инјекција (околу 2 секунди);
- Втора доза – доколку почетната доза не ја елиминира суправентрикуларната тахикардија во рок од 1 – 2 минути, треба да се дадат 6mg како брз интравенски болус;
- Трета доза – доколку втората доза не резултира со елиминација на суправентрикуларната тахикардија во рок од 1 – 2 минути, треба да се дадат 12mg во облик на брз интравенски болус.
Педијатриска популација
- Прв болус – 0,1mg/kg телесна тежина (максимална доза од 6mg);
- Зголемување од 0,1mg/kg телесна тежина колку што е потребно, сé додека не се постигне прекинување на суправентрикуларната тахикардија (до максимална доза од 12mg).
Дијагностичка примена
- Гореспоменатиот распоред за зголемување на дозата треба да се користи сé додека не се добијат доволно дијагностички информации.
Задолжително проверете го рокот на употреба и условите на чување означени на надворешното пакување.
