Детали за лекот

• Препорачана почетна доза на verapamil е 120 - 360 mg, поделена во 3 дози, односно на секои 8 часа. 

• Препорачана доза на verapamil е 120 - 480 mg, поделена во 3 - 4 дози, односно на секои 6 - 8 часа. 

• Препорачана доза на verapamil е 120 - 480 mg, поделена во 3 поединечни дози, односно на секои 8 часа. 

• Истовремената употреба на verapamil со колхицин може да резултира со парализа (тетрапареза).

• Истовремената употреба на verapamil со дигоксин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на дигоксин. 

• Истовремената употреба на verapamil со инхибитори на CYP450 3A4 може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со индуктори на CYP450 3A4 може да резултира со намалување на плазматската концентрација на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со супстрати на CYP450 3A4 и Р-гликопротеин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на овие лекови.

• Истовремената употреба на verapamil со α-адренергични антагонисти како празосин и теразосин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на α-адренергичните антагонисти и потенцирање на антихипертензивниот ефект. 

• Истовремената употреба на verapamil со антиаритмици како флекаинид и квинидин може да резултира со намалување на клиренсот на антиаритмиците.

• Истовремената употреба на verapamil со антиастматици како теофилин може да резултира со намалување на клиренсот на теофилин.

• Истовремената употреба на verapamil со антиепилептици како карбамазепин и фенитоин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на антиепилептиците, односно намалување на плазматската концентрација на verapamil.

• Истовремената употреба на verapamil со имипрамин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на имипрамин.

• Истовремената употреба на verapamil со антидијабетици како глибурид и метформин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на глибурид, односно намалување на терапевтската ефикасност на метформин.

• Истовремената употреба на verapamil со кларитромицин, телитромицин или еритромицин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со рифампицин може да резултира со намалување на плазматската концентрација и оралната биорасположливост на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со доксорубицин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на доксорубицин кај пациенти со микроцелуларен пулмонален карцином. 

• Истовремената употреба на verapamil со фенобарбитал може да резултира со зголемување на клиренсот на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со анксиолитици како буспирон или мидазолам може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на анксиолитиците. 

• Истовремената употреба на verapamil со β-блокатори како метопролол или пропранолол може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на β-блокаторите. 

• Истовремената употреба на verapamil со кардијални гликозиди како дигоксин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на дигоксин. 

• Истовремената употреба на verapamil со Н2-хистаминергични антагонисти како циметидин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со имуносупресиви како циклоспорин, еверолимус, такролимус или сиролимус може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на имуносупресивите. 

• Истовремената употреба на verapamil со инхибитори на HMG-CoA-редуктаза, како симвастатин, ловастатин или аторвастатин може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на статините. 

• Истовремената употреба на verapamil со алмотриптан може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на алмотриптан. 

• Истовремената употреба на verapamil со сулфинпиразон може да резултира со зголемување на клиренсот на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со дабигатран може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на дабигатран.

• Истовремената употреба на verapamil со ивабрадин може да резултира со потенцирање на ефектот на брадикардија.

• Истовремената употреба на verapamil со кантарион може да резултира со намалување на плазматската концентрација на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со некои антихипертензиви, диуретици или вазодилататори може да резултира со потенцирање на антихипертензивниот ефект. 

• Истовремената употреба на verapamil со ритонавир може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на verapamil. 

• Истовремената употреба на verapamil со литиум може да резултира со потенцирање на невротоксичните ефекти на литиумот. 

• Истовремената употреба на verapamil со невромускулни блокатори може да резултира со потенцирање на невромускулната блокада.

• Истовремената употреба на verapamil со аспирин може да резултира со зголемена тенденција за крварење. 

• Истовремената употреба на verapamil со алкохол може да резултира со потенцирање на седативниот ефект на алкохолот. 

• Истовремената употреба на verapamil со сок од грејпфрут може да резултира со зголемување на плазматската концентрација на verapamil. 

• Не се препорачува употреба на verapamil за време на бременост. 

• Не се препорачува доење за време на спроведување на терапија со verapamil. 

/

• Главоболка, вертиго, брадикардија, хипотензија, црвенило, опстипација, наузеа, периферен едем, нервоза, зашеметеност, невропатија, срцеа инсуфициенција, влошување на постоечка срцева инсуфициенција, ортостатска хипотензија, еритромелалгија.

• Палпитации, тахикардија, абдоминална болка, замор, алергиски хепатитис со реверзибилно зголемување на плазматската концентрација на хепаталните ензими, намалена глукозна толеранција.

• Парестезија, тремор, сомноленција, тинитус, вомитус, хиперхидроза.

• Влошување на симптомите на миастенија гравис, Ламберт-Итонов синдром и напредна Душенова мускулна дистрофија, фотодерматитис.

• Хиперсензитивност, хиперкалиемија, глукозна интолеранција, хипоестезија, периферна невропатија, парализа (тетрапареза), екстрапирамидални нарушувања, спазми, нервоза, вертиго, атриовентрикуларен блок, синус брадикардија, синусен арест, срцев арест, брадиаритмија, кардијална инсуфициенција, асистолија, еритромелалгија, бронхоспазам, диспнеа, илеус, гингивална хиперплазија, абдоминален дискомфорт, абдоминална дистензија, ангиоедем, Stevens-Johnson-ов синдром, еритема мултиформе, макулопапиларен осип, алопеција, пруритус, уртикарија, пурпура, фотосензитивност, еритем, осип, мускулна слабост, мијалгија, артралгија, ренална инсуфициенција, еректилна дисфункција, гинекомастија, галактореа, покачени серумски нивоа на хепаталните ензими, хиперпролактинемија, покачен праг на срцевиот ритам. 

• Хипотензија, шок, губење на свеста, атриовентрикуларен блок од I и II степен, целосен атриовентрикуларен блок со целосна атриовентрикуларна дисоцијација, escape-ритам, асистолија, синус брадикардија, синусен арест, хипергликемија, метаболна ацидоза и акутен респираторен дистрес синдром. 

• Администрација на 10 - 20 mL 10% интравенски раствор на калциум глуконат; 
• Гастрична лаважа; 
• Администрација на атропин, изопреналин и орципреналин во случај на атриовентрикуларен блок од II и III степен; 
• Во случај на асистолија, се применуваат β-адренергични агонисти; 
• Во случај на миокардна инсуфициенција, се применува допамин, добутамин, кардијални гликозиди или калциум глуконат (10 - 20 mL 10% интравенски раствор); 
• Симптоматски и супортивен третман.