Детали за лекот

• Oxytocin се администрира во форма на интравенска инфузија капка-по-капка или со помош на пумпа за инфузија со променлива брзина; 
• За инфузијата капка-по-капка се препорачува да се додадат 5 IU oxytocin во 500mL физиолошки електролитен раствор; 
• Почетната стапка на инфузијата се поставува на 1 - 4 милиединици во минута (2 - 8 капки во минута), со постепено зголемување од 1 - 2 милиединици во минута на интервали од најмалку 20 минути; 
• При бременост што е близу терминот за породување, се препорачува стапка на инфундирање од 10 милиединици во минута (20 капки во минута). 

• Препорачана доза е 1mL oxytocin администрирана во облик на интравенска инфузија капка-по-капка или со помош на пумпа за инфундирање (5 IU/mL). 

• Препорачана вообичаена доза на oxytocin e 5 IU, администрирана во облик на интравенска инфузија капка-по-капка или со помош на пумпа за инфундирање со променлива брзина во текот на 5 минути; алтернативно, 5 - 10 IU може да се администрираат интрамускулно, по породувањето.

• Препорачана доза на oxytocin e 5 IU, администрирана во облик на интравенска инфузија капка-по-капка или со помош на пумпа за инфундирање со променлива брзина во текот на 5 минути; алтернативно, 5 - 10 IU oxytocin може да се администрираат интрамускулно, проследени со интравенска инфузија на раствор кој содржи 5 - 20 IU oxytocin во 500mL електролитен растворувач.

• Препорачана доза на oxytocin e 5 IU, администрирани во облик на интравенска инфузија капка-по-капка или со помош на пумпа за инфундирање со променлива брзина, во тек на 5 минути, по потреба проследена со интравенска инфузија со брзина од 20 - 40 милиединици во минута. 

• Истовремената употреба на oxytocin со простагландини и нивни аналози може да резултира со потенцирање на терапевтското дејство на простагландините на ниво на утерусот. 

• Истовремената употреба на oxytocin со антиаритмици од класа Ia или класа III може да го зголеми ризикот од продолжување на QT-интервалот и од torsades de pointes.

• Истовремената употреба на oxytocin со инхалациони атестетици како циклопропан, халотан, севофлуран или десфлуран може да резултира со значителна инхибиција на тонусот на утерусот и со намалување на утеротоничниот ефект на oxytocin.

• Истовремената употреба на oxytocin со вазоконстрикторни лекови може да резултира со потенцирање на вазопресорните ефекти на вазоконстрикторите и на симпатомиметиците.

• Истовремената употреба на oxytocin со анестетици кои предизвикуваат каудален блок може да резултира со потенцирање на вазопресорниот ефект на каудалните анестетици.

• Не се препорачува употреба на oxytocin за време на бременост, со исклучок на постоење на конкретна индикација!

• Не се препорачува доење за време на спроведување на терапија со oxytocin.

/

• Наузеа, вомитус, тахикардија, брадикардија, главоболка.

• Аритмија.

• Осип, уртикарија, анафилактоидни реакции асоцирани со диспнеа, хипотензија и шок.

/

• Дисеминирана интраваскуларна коагулација, интоксикација со вода, хипонатриемија кај мајката, миокардна исхемија, продолжен QT-интервал, рефлексна тахикардија, хипотензија, хеморагија, акутен пулмонален едем, поцрвенување, ангиоедем, хипертонус на утерусот, тетанични контракции на утерусот, руптура на утерусот, синдром на фетален дистрес, асфиксија и фетална смрт, неонатална хипонатриемија. 

• Фетален дистрес (фетална брадикардија, амнионска течност обоена со мекониум, асфиксија), хипертоничност, тетанични контракции, руптура на утерусот, интоксикација со вода, васкуларен спазам, хипертензија, хипоосмоларност, церебрален едем.

• Администрација на диуретици (манитол или фуросемид) во случај на ретенција на течности; 
• Симптоматски и супортивен третман.